صعود.......

     گاهی دلمون می خواد یه تصمیم خوب، قاطع و جدی در مورد چیزی بگیریم. اما یه چیزایی یه جورایی نمی زارن اون تصمیمی که بهش نیاز داری بگیری. نمی دونم شاید وابستگی، شاید سستی، شاید نبودن اراده، شاید هم ضعف ایمان...........، ایمان به اون کسی که می تونه توی گرفتن این تصمیم بهت کمک کنه، ایمان به کسی که این تصمیم رو بیشتر به خاطر اون گرفتی........ آخه مگه تصمیمای خوب رو غیر از خدا دیگه به خاطر کی می گیریم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ حتی اگه اون لحظه خدا تو ذهنمون نباشه باز هم تصمیممون به خاطر خدا بوده........

     همیشه به این جمله فکر می کنم: مبارزه هر قدر صعب، صعود را ادامه بده، شاید، قله تنها در یک قدمی تو باشد.

     وقتی ارادتو با توکل به خدا قوی کردی، وقتی مصمم می شی، وقتی تصمیمتو می گیری، وقتی حس می کنی سرسوزنی به ایمانت اضافه شده تا تونستی این تصمیم رو بگیری انگار قله رو فتح کردی.... احساس آرامش می کنی. دلت می خواد تا خود خدا پرواز کنی، اونقدر بری که دیگه اشتباه نکنی...