به اندازه انگشت های دست راستم

یک دفتر بردارم، بنویسم اسم آدم هایی را که واقعن در زندگی ام هستند، آدم هایی که زخم نمی زنند، همراهند، هستند برایم، هستند، هستند.

دفتر زیاد است البته/ یک کاغذ/ خط های اول یک کاغذ بس است.