خوبم!

حتی شما دوست عزیز...  

زیباست، خیلی بیشتر از آن چیزی که فکرش را می‌کنید. پر از راز و رمز و ابعاد پنهانی‌ست که تا تجربه‌اش نکنید، نمی‌فهمید. بله، زیباست وقتی که دوستانت، دست‌هایشان را زیر چانه‌شان زده‌اند و با لبخند رضایت، هی زیر لب دعا می‌کنند زودتر با مخ زمین بخوری. بعد بیایند بالای سرت و بگوین: دیدی... بله! خیلی زیباست و من از این احساس لذت می‌برم. زندگی جنگ است، جنگی نابرابر، بدون هیچ رحم و مروتی. دیگر هیچ‌کس و هیچ‌چیز و هیچ‌حرمتی، جز آن‌چیزی که برایش می‌جنگم مهم نیست. حالم خوب است. یعنی تا به‌حال این حال را نداشته‌ام و من اسمش را گذاشته‌ام "خوب بودن". باور کنید زیباست. این همان چیزی‌ست که باید باشد و از بودنش لذت می‌برم. زندگی تکرار می‌شود و باز درس‌هایی یاد می‌گیری که شاید برایت زود بوده و من، به این زودها دیگر عادت کرده‌ام.